Motocykli też nie było
I żeby jakis mieć trzeba było podobnie kombinować z drutami i blachami żeby to jakos wyglądało.
No ale ja nie o tym chciałem
Rozumiem że zamieściłes swoje prace tutaj jako cos w rodzaju oferty handlowej. Natomiast nieco dziwnie
podchodzisz do kwestii ew. klienta. Zniechęcasz go po prostu do siebie, delikatnie mówiąc.
Podejście typu: patrz jaki jestem zajebisty, bierz towar i się odp.... jest najmniej własciwe ze wszystkich.
Żeby jednak talent nie zmarnował się to ja napiszę inaczej:
Upomnieć bliźniego gdy trzeba jest dobrym uczynkiem. Sprowadza go na właściwą drogę
Tak możesz potraktować to co napisałem.
Jeżeli twój odbór uwag nie powoduje żadnego zastanowienia się nad sobą samym no to bracie masz problem.
Wyszedłeś z zalożenia że skoro cos potrafisz zrobić to ktos inny nie ma prawa tego skrytykować, czy też choćby zwyczajnie wyrazic swoje uwagi. To cie obraża . Gdyby tylko na tym sie skończyło to byłby standard
Ale powoduje odwet. A to już z profesjonalizmem nie ma kompletnie nic wspólnego.
I nawet przez myśl ci nie przeszło co może zrobić, dokonać ten właśnie ktoś. A prawda może byc zupelnie inna.
Krytyk w czyms może byc tak dobry że w najlepszym wypadku będziesz musiał kupę lat się uczyć żeby mu dorównać. I nie ma właściwie pewności że jest się wystarczająco zdolnym żeby tak własnie było.
Co do stopów aluminium. Taki kawałek ze straszne starej książki, jeszcze wydanej w epoce przed-Gierkowskiej ( 1 wydanie ) w której byliśmy 10-ta potęgą przemysłową świata
(swoją drogą to ja za gówniarza latałem po do tzw. dolomitach. Tzn. miejscu po wyeksploatowanych złożach aluminium )
cyt z ksiązki:
Metodę umacniania stopów Al opracował Alfred WILM, który ze swym asystentem odkrył efekt naturalnego starzenia w temperaturze pokojowej. Pierwsze stopy umacniane
w ten sposób znalazły się na rynku w 1908 roku – wytworzone przez DURENET METALLWERKE
– pod nazwą duraluminium.
Systematyczne badania tego zjawiska przeprowadził Paul MARICA, urodzony w WARSAW w stanie Indiana. Sformułował on podstawy utwardzania wydzieleniowego stopów w
oparciu o zmienną rozpuszczalność dodatków stopowych. Wykorzystanie tego zjawiska wymaga
znajomości odpowiednich układów równowagi fazowej. Warto podkreślić, że przy braku dzisiej-
szych możliwości badawczych, już w latach 30. poznano sekwencję wydzieleń w stopach Al, w
tym tak zwane strefy GP.
Niezwykle szybki rozwój stopów aluminium nastąpił w latach dwudziestych XX wieku. Pod-
stawowe znaczenie miało zapotrzebowanie przemysłu lotniczego. Pierwszy samolot zbudowany
wyłącznie z metalu wytworzono w USA. Użyto do tego celu stopu 17S wytworzonego przez
Aluminium Company of America (Alcoa).
W latach trzydziestych wprowadzono stop 24S z większą zawartości Mg i wytrzymałością
rzędu 350 MPa. Przy dodatkowej przeróbce plastycznej, wytrzymałość można było zwiększyć do
500 MPa (stop ten zastosowano w samolotach DC-03). Obecnie 24S oznaczany jest symbolem
2024.
Dla zwiększenia odporności na korozję naprężeniową wprowadzono, w latach 40. XX w., stop
76S, obecnie 7075, z 5,5% Zn. Jego wytrzymałość jest rzędu 500 MPa. Stop ten wykorzystano
w samolotach B-29. We współczesnych samolotach (Boeing 777) wykorzystuje się stopy 2024,
2224, 2324 oraz 2524 (z małą ilością zanieczyszczeń). Wykorzystuje się także stop 7055 z
8,0% Zn, 2,3% Cu oraz 2% Mg o wytrzymałości do 700 MPa.
Dalszy wzrost wytrzymałości stopów aluminium jest możliwy przy wykorzystaniu umocnienia
granicami ziaren. Efekt umocnienia granicami ziaren jest znany od wielu lat w skojarzeniu z zależ-
nością Halla-Petcha, opisaną równaniem:
σy = σo + k*d-1/2
gdzie: σy oznacza naprężenie płynięcia plastycznego, d – średnią średnicę ziaren, a σo i k są
stałymi.
Zgodnie z zależnością Halla-Petcha można spodziewać się silnego wzrostu wytrzymałości ma-
teriału wraz ze zmniejszaniem się średnicy ziarna i oczekiwać bardzo wysokiej wytrzymałości w
przypadku rozdrobnienia ziaren do skali nanometrycznej.
Umacniająca rola granic ziaren wynika z faktu, że stanowią one bariery dla ruchu dyslokacji.
Odkształcenie plastyczne może być kontynuowane, jeśli naprężenia osiągną wartość niezbędną
do zainicjowania poślizgu w ziarnie sąsiednim. Potencjał rozdrobnienia ziarna jako metody zwięk-
szania wytrzymałości materiałów metalicznych łatwo można wykazać przez prostą ekstrapolację
zależności Halla-Petcha z zakresu mikrometrycznego (dla którego została sformułowana) do na-
nometrycznego.
-----------------
Jeżeli przeczytałeś to zwróć uwagę na numery stopów które pojawiają się przy okazji
i kiedy to bylo